“Iedereen hier loopt verdwaasd rond”

“Het hele land is in shock. De verwoesting is onbeschrijfelijk. Middenin een enorme economische crisis vanwege de corona pandemie gebeurt nu dit afschuwelijke drama.” Sylvia Haddad is directeur van JCC, Edukans partner in Libanon. JCC geeft onderwijs aan kinderen en jongeren in de Libaneze vluchtelingenkampen. Vanuit haar woonplaats Beirut beschrijft Silvia de totale ontreddering van de Libanezen.

“Het is dinsdag 4 augustus 19 uur als alle gebouwen in Beirut de grond onder zich voelen schudden. Ook mijn flat, ik woon op de tiende verdieping, trilt. Eerst denk ik aan een aardbeving. Terwijl ik naar beneden wil rennen, bedenk ik me en kijk uit het raam. Eigenlijk verwacht ik vliegtuigen te zien; de bombardementen zitten nog vers in ons geheugen. Maar de lucht is leeg. Wel zie ik ramen naar beneden vallen, het glas landt op de geparkeerde auto’s beneden. Met kloppend hart speur ik tussen de auto’s naar kinderen, die vaak met hun speelgoed op de parkeerplaats spelen. Gelukkig zijn ze er nu niet.”

“Op mijn radio op batterijen luister ik naar de afschuwelijke berichten en besef langzaam welke horror ons treft. Als de elektriciteit het weer doet, kijk ik op TV naar alle beelden. Dan gaat de bel. Mijn kleinkinderen, die met hun ouders een paar dagen in de bergen waren, staan voor deur. “Ons huis is geraakt, papa en mama zijn kijken.” Als ze een tijd later bij ons aankomen, vertelt het gezicht van mijn dochter alles al. Het appartement, anderhalve mijl van de explosie, is ernstig beschadigd en ook binnen is het meeste verwoest. We kijken elkaar aan en danken God dat ze niet thuis waren.”

Foto
“De volgende morgen wordt pas echt duidelijk welke ramp zich heeft voltrokken. De haven van Beirut is weggevaagd. Een groot deel van de ruim 1.000 havenarbeiders is verdwenen onder het puin of in de zee. De grootste graansilo, met ruim 85% van lands tarwe, is weg. Net als zoveel containers met essentiële benodigdheden als medicijnen en voedsel. Gebouwen rondom de haven zijn ernstig verwoest, waaronder de prachtige oude Libanese gebouwen in en rond het historische Jemaizeh street. Op straat zie je mensen op zoek naar geliefden. Met hun foto geklemd op de borst gaan ze langs elk ziekenhuis en mortuarium.”

“De gevolgen van deze explosie zijn desastreus. In de haven kunnen geen goederen meer binnenkomen. Dit terwijl Libanon 80% importeert van wat ze consumeert. De timing kon niet slechter. Al maanden teistert een economische crisis ons land. Honderdduizenden mensen kunnen geen voedsel, medicijnen of brandstof meer kopen. Ondertussen gaat het coronavirus rond, die dus al een enorme druk op de ziekenhuizen legde. Door de explosie werden drie grote ziekenhuizen ernstig geraakt. Om gewonden te helpen, verleent medisch personeel nu eerste hulp op hun parkeerplaats.”

Studenten van een van de onderwijscentra in Beirut

Studenten verlenen hulp
“De Palestijnse kampen liggen ver van de haven. Toch voelden onze twee JCC centra die het dichts bij Beirut liggen, de explosie. Ramen en deuren sneuvelden en mensen renden in paniek rond in angst voor een aardbeving. De jongeren van het centrum in het Dbayeh kamp, getraind om zich in te zetten voor kwetsbare en oudere mensen, doen wat ze kunnen om te helpen.”

“Iedereen hier loopt als verdwaasd rond. We hopen zo dat de wereld ons wil bijstaan.”