16 mei 2023
BLOG: Ambassadeur Sofie van den Enk over haar Edukans-reis naar Kenia
“Als ambassadeur van Edukans dagdroom ik mezelf vaak naar de plekken waar we werken. Ik stel me voor hoe Madalo in Malawi naar school loopt in de ochtend, hoe Rehema even bij haar haar groente kijkt in de moestuin van school, dat juf Elisabeth zich klaarmaakt voor haar lessen en hoe Achmed zo blij is met school dat hij ’s avonds met zijn schrift in slaap valt. Eens in de zoveel jaar is het toch weer tijd om met mijn eigen ogen te zien hoe het werk er ter plaatse uitziet. Echte handen te schudden en de mensen te ontmoeten voor wie we ons als Edukans zo inzetten.
Begin april reisden we met een klein team af naar Kenia, en stapten we in de wereld van onze Edukans collega’s ter plaatse. Wat een gedreven team! We worden onthaald met Keniaanse koffiehapjes (opvallend pittige pasteitjes zo vroeg ’s ochtends!) in het kantoor aan een drukke weg in Nairobi. In allemaal aparte kamertjes werken verschillende collega’s aan contact met scholen, lobbyen bij de overheid, fondsenwerving voor verschillende projecten en het vieren van successen en het constant stellen van nieuwe doelen.
Je hoeft de straat maar op te stappen of je ziet de uitdaging met je eigen ogen. Op iedere straathoek staan groepjes jonge mannen op motoren te wachten tot ze misschien iemand ergens heen kunnen brengen. Door de enorme werkloosheid is dit voor veel jongeren een van de weinige manieren om wat inkomen bij elkaar te verdienen. Soms hebben ze school wel afgemaakt, maar sloot die opleiding niet goed genoeg aan bij de vraag van de arbeidsmarkt en komen ze niet echt aan de bak. En dus werken ze als motortaxi.
De logica van een grote Afrikaanse stad kan je makkelijk ontgaan en omdat wij er maar kort zijn, blijft het een raadsel hoe je van chaotische marktpleinen en overvolle straten ineens in een oase van rust terecht kan komen. Een hek gaat voor ons open, en we staan in een bloemrijke binnentuin vol jongens en meiden van een jaar of 18 die zich verzamelen rondom laptops en tafels en schriften. Deze gedreven en vrolijke groep blijkt een opleiding te doen voor webdesign en programmeren. Ze hebben net even pauze, de sfeer is relaxed, positief. We rollen erin met onze nieuwsgierigheid, (foto)camera’s en we zijn welkom. Edukans heeft bijgedragen aan dit lokale initiatief om jongeren goed getraind de arbeidsmarkt op te sturen. En dat lukt! Ik spreek Aisha die hier een training kreeg en nu zelf lesgeeft. Ze wil de kinderen uit het dorp waar ze opgroeide laten weten hoeveel er kan, ook voor meiden. Hoe ouder de leerlingen die ik spreek zijn, hoe meer zelfvertrouwen ze hebben.
Een paar dagen later wandel ik met een heel stil meisje naar school. Blessing heet ze, ze is 9 en alleen omdat ze van school een uniform heeft gekregen mag ze toch naar de lessen komen. Onderwijs is gratis, maar je moet wel een uniform hebben. Ze praat eigenlijk niet, ze fluistert. Ja, wat moet je ook eigenlijk bespreken met zo’n vreemde mevrouw? Ik snap Blessing wel. Het leek me alleen zo leuk om met 1 iemand mee te lopen, een beetje te voelen hoe zo’n dag nou begint als je 9 bent en in Kenia vlak buiten de hoofdstad woont samen met je moeder en je 8 broertjes en zusjes… Gewoon om straks in Nederland nog een stukje mee te kunnen nemen.
Als Blessing de drempel van haar klas overstapt, bij juf Patricia, verandert er iets. Ik stap een wereld in waar ik niets ken, en niet eens alles kan verstaan. Sommige lessen zijn in het Engels, maar veel gebeurt in Swahili. Blessing zit op het puntje van haar bankje, steekt bij elke vraag haar hand op en weet alle antwoorden. Wat doet ze het goed! In de klas zie ik haar groeien. Dan zegt de juf: “En dan is het nu tijd voor ons gedicht!” De kinderen blijken met elkaar een Engels gedicht te hebben geschreven en ingestudeerd. Een stuk of 8 stappen naar voren en beginnen, met handgebaren en pasjes voeren ze hun stuk uit. De mooiste zin zal ik nooit vergeten, en past zo naadloos bij het werk van Edukans dat ik er steeds weer een glimlach van krijg als ik eraan denk. “Education is the foundation of society!” En hoe steviger we met elkaar die basis neerzetten, hoe sterker die maatschappij wordt. Een universeel gegeven, van Nederland tot Kenia. Ik voel me zo dankbaar dat Blessing, Aisha, juf Patricia en het hele Edukans team in Kenia me dat weer even hebben laten voelen.”
